7.

 - Kogo zaprosiłaś? - spytał Harry.

 Uśmiechnęłam się tylko, nic mu nie odpowiadając. Harry westchnął, a Louis przewrócił oczami, spoglądając na niego. Znowu siedzieliśmy wszyscy u Liama tak jak dzień wcześniej i przed chwilą powiedziałam im, że przyjdzie tu jeszcze jedna osoba.

 Zayn siedział z mojej jednej strony i cały czas pisał na telefonie, nie zwracając na nikogo uwagi. Byłam pewna, że był tak bardzo zajęty z powodu Perrie. Niall, El i Liam rozmawiali pomiędzy sobą na drugiej kanapie, a Harry i Louis dotrzymywali mi towarzystwa.

 - Serio Harry? - mruknął Louis. - Przecież to oczywiste.

 Mój telefon zadzwonił, dając mi znać, że Cass była już pod domem. Po tym jak dzwoniłam do niej kilka razy, wreszcie odebrała telefon i powiedziałam jej o mojej przeprowadzce. Od razu zaproponowała, żebyśmy się spotkały, więc pomyślałam, że może zobaczyć się też z całą resztą.

 - Liam, otworzysz bramę?

 Liam pokiwał głową, więc wstałam z miejsca i poszliśmy  do przedpokoju. Otworzyłam drzwi, a Liam nacisnął guzik i Cass już biegła chodnikiem w moją stronę.

 - Sky, o mój Boże!

 Zacisnęła mocno ramiona wokół mnie, a ja zaśmiałam się lekko, odpowiadając jej tym samym. Nie zdawałam sobie wcześniej sprawy z tego, jak bardzo się za nią stęskniłam, póki jej nie zobaczyłam.

 - Chyba się popłaczę - powiedziała przy moim uchu.

 Odsunęłam się od niej lekko i spojrzałam na jej twarz, uśmiechając się szeroko.

 - Hej Cassie - zawołała Liam zza moich pleców.

 Cass przygryzła wargę i kiwnęła do niego głową, nagle wyglądając, jakby nie czuła się zbyt dobrze.

 - Wejdźmy do środka - powiedziałam.

 Pociągnęłam ją za sobą, a Liam zamknął za nami drzwi i weszliśmy do salonu, gdzie siedzieli pozostali.

 - Cass! - zawołał Harry.

 Cass uśmiechnęła się nieznacznie i pomachała do niego ręką, przesuwając wzrokiem po twarzach wszystkich. Wydawała mi się dziwnie nerwowa, co wcale nie było w jej stylu.

 - Gdzie się podziewałaś? - spytała El.

 - Um, byłam zajęta - odpowiedziała Cass.

 Niall prychnął pod nosem i wszyscy spojrzeliśmy na niego, ale on nie spuszczał wzroku z Cass. Miał zmarszczone brwi i skrzywioną minę, a ręce skrzyżował na swojej piersi.

 - Musiałaś być bardzo zajęta odrzucaniem oświadczyn Deo.

 Cass zacisnęła usta w linię i spojrzała na mnie, jakby chciała, żebym jej pomogła w jakiś sposób.

 - Niall - rzucił Liam ostrzegawczo.

 - Dlaczego to zrobiłaś? - spytał Niall, nie zwracając uwagi na Liama.

 - Niall! - zawołała El.

 - Co?! Chyba mam prawo wiedzieć! - krzyknął Niall.

 Zamrugałam parę razy, patrząc na niego ze zdziwieniem. Rozumiałam, że mógł być trochę zły na Cass, ale nie przypuszczałam, że aż tak.

 - Nie muszę Ci się z niczego tłumaczyć - mruknęła Cass.

 - Nie?! Tak po prostu zrywasz z moim kuzynem, unikasz nas przez miesiąc i nie zamierzasz w jakikolwiek sposób się wyjaśnić?!

 Niall wstał z miejsca i zacisnął dłonie w pięści, patrząc na nią ze zdenerwowaniem. Zrobiłam krok w jego stronę i stanęłam przed Cass, tak że jego wzrok wylądował na mnie.

 - Uspokój się, Niall.

 Jego spojrzenie trochę złagodniało, gdy nasze oczy się spotkały.

 - Właściwie ja też jestem ciekawy, co się z Tobą dzieje - powiedział nagle Louis.

 Zaklęłam pod nosem, a Niall obszedł mnie i stanął przed Cass, która zmrużyła na niego oczy.

 - Odczep się, Niall.

 - Nie, póki się nie wytłumaczysz.

 Cass pokręciła głową, spoglądając na niego z niedowierzaniem.

 - Nie muszę Ci się z niczego tłumaczyć, jedyną osobą, której musiałam się wytłumaczyć jest Deo, a on wie o wszystkim.

 Niall wyglądał, jakby nagle stracił całą pewność siebie i zrobił krok do tyłu. Reszta milczała, czekając na resztę wydarzeń.

 - On... on nic mi nie powiedział.

 Cass wzruszyła ramionami i spojrzała w moją stronę ze smutkiem.

 - Cass, możemy pójść porozmawiać na osobności? - spytałam.

 Potrzebowałam dowiedzieć się, co się stało i wiedziałam, że Cass powie mi o wszystkim. Właściwie nie dziwiłam jej się, że nie chciała rozmawiać przy wszystkich o ich zerwaniu.

 - Nie! - zawołał Niall.

  Niall zaczynał powoli mnie denerwować, nie miał prawa, aż tak się na nią złościć. To była moja najlepsza przyjaciółka i nie mogłam mu pozwolić, żeby tak ją traktował.

 - Niall, przestań - mruknęłam.

 - Dlaczego tak jej bronisz?

 Niall skrzywił się, patrząc w moją stronę z niezadowoleniem.

 - Bo to moja najlepsza przyjaciółka! A to nawet Ciebie nie dotyczy.

 - Ale to dotyczy mojego kuzyna i chcę wiedzieć, dlaczego postanowiła zachować się jak taka wredna...

 - Zamknij się! - krzyknęłam.

 Niall spojrzał na mnie ze zdziwieniem, a ja odetchnęłam głęboko, odwracając od niego wzrok i patrząc na Cass.

 - Ok, możemy porozmawiać - powiedziała Cass do mnie.

 Pokiwałam głową i ruszyłam w jej stronę, póki Niall nie wystawił przede mną ręki i musiałam się zatrzymać.

 - Daj temu spokój, Niall! - krzyknęła Cass. - I tak na pewno wszystkiego dowiesz się później.

 Złapałam za jego dłoń i odsunęłam ją na bok, chcąc wreszcie stąd wyjść.

 - Dlaczego tak bardzo nie chcesz powiedzieć nam wszystkim? - spytał z poirytowaniem.

 - A dlaczego tak bardzo musisz się tego dowiedzieć?

 Spoglądałam to na Cass, to na Nialla i byłam gotowa obronić moją przyjaciółkę w razie czego. Niall naprawdę zachowywał się teraz okropnie w stosunku do niej.

 - Bo troszczę się o niego! A Ty tak po prostu złamałaś mu serce i zostawiłaś go! Zdajesz sobie sprawę z tego, jak bardzo przez to cierpiał, jak bardzo dalej cierpi?! Był gotowy spędzić z Tobą całe swoje życie, a Ty tak po prostu rzuciłaś go jak zwykłego śmiecia!

 Każdy mógł zobaczyć smutek w jego oczach i usłyszeć skrywane emocje w jego głosie. W tym momencie wszystko nabrało sensu. Dlaczego Niall właśnie tak się zachowywał i dlaczego nie chciał jej tego odpuścić. I choć w tym momencie swoją złość kierował w stronę Cass, to tak naprawdę był zły na mnie, chociaż może nawet nie zdawał sobie z tego sprawy.

 Niall nie mówił o Deo, mówił o sobie. To ja złamałam mu serce i go zostawiłam. To on cierpiał przeze mnie i w dalszym ciągu musiał się z tym zmagać.

 W pokoju zaległa cisza, a Niall zbladł na twarzy, jakby właśnie zrozumiał, co powiedział. Odsunął się bardziej ode mnie, a ja nie zrobiłam żadnego ruchu w jego stronę. Nie chciałam na nowo rozdrapywać tych ran i robić mu mętlik w głowie.

 Louis odchrząknął i wstał z miejsca, podchodząc bliżej nas.

 - Wszystko w porządku?

 Położył dłoń na ramieniu Nialla i spojrzał na niego ze zmartwieniem, na co on tylko pokiwał głową.

 - Ok, powiem wam.

 Wszyscy spojrzeliśmy szybko w stronę Cass, zaskoczeni jej słowami. Nagły wybuch Nialla musiał zmienić jej decyzję, bo wyglądała, jakby była pewna, że chce to zrobić.

 - Nie musisz... - zaczęłam.

 - Nie mogłam przyjąć jego oświadczyn, wiedząc, że go zdradziłam.

 Otworzyłam szeroko usta, patrząc na nią w szoku. Nie mogłam uwierzyć w to, co właśnie usłyszałam. Nie wiem, jakiego wyjaśnienia oczekiwałam, ale na pewno nie czegoś takiego. Biedny Deo. Nie mogłam jej jednak oceniać, bo ostatnio sama zrobiłam coś podobnego i zdradziłam Antona z Niallem.

 - Cholera - mruknęła cicho El.

 Cass odetchnęła głęboko i spojrzała w moją stronę.

 - Obiecaj mi, Sky, że nie będziesz na mnie zła...

 - Co? - spytałam ze zdziwieniem.

 Niall mamrotał coś pod nosem z niezadowoleniem, a reszta dalej nie odzywała się, chyba każdy był za bardzo zszokowany, tym co powiedziała Cass.

 - Dlaczego to zrobiłaś? - spytał Louis chłodnym tonem.

 - Um, byłam w klubie i upiłam się i... nie wiem.

 - Wow, poszłaś do klubu i przespałaś się z jakimś obcym kolesiem, brawo - syknął Niall.

 Posłałam mu karcące spojrzenie, ale Niall nawet tego nie zauważył, wciąż patrząc na Cass.

 - Nie, nie przespałam się z obcym kolesiem - odpowiedziała mu Cass spokojnie.

 - Kto to był? - spytałam niepewnie.

 Cass spojrzała na mnie przepraszająco, ale nie miałam pojęcia, dlaczego to zrobiła, póki nie usłyszałam jej odpowiedzi.

 - Chris Morgan.

 O mój Boże. Podeszłam w stronę kanapy i opadłam na nią, nie mogąc ustać na nogach po usłyszeniu tej wiadomości.

 - Kto to jest? - spytał Zayn, odzywając się po raz pierwszy.

 - Chwila, czy to nie jest... - zaczął Louis i spojrzał w moją stronę.

 Mój pieprzony były chłopak, największy dupek na świecie. Jeszcze przed chwilą chciałam bronić Cass przed Niallem, ale teraz sama zaczynałam być na nią zła.

 - Były Sky? - dopowiedział Liam.

 - Co jest z Tobą nie tak? - spytałam Cass.

 Wszyscy tym razem spojrzeli w moją stronę, a ja przesunęłam dłońmi po twarzy, próbując sobie to wszystko ułożyć w głowie.

 - Ja... - zaczęła Cass i zamilkła.

 - Chris ze wszystkich możliwych ludzi? Naprawdę?

 - Byłam pijana - powiedziała niepewnie.

 - Skoro byłaś pijana, to powinnaś go raczej uderzyć, a nie wskoczyć mu do łóżka - burknęłam.

 Cass zarumieniła się i założyła ręce na pierś, wyglądając, jakby naprawdę nie chciała tutaj być.

 - Chwila, to ten koleś, który uderzył Louisa, a później jego kumple go pobili? - spytał Harry.

 Pokiwałam głową, a Louis skrzywił się, spoglądając na Cass, która patrzyła na mnie ze smutkiem.

 - Przepraszam.

 - Za co mnie przepraszasz?

 Uniosłam brwi, patrząc na nią, bo choć uważałam, że to co zrobiła było złe, to nie miała powodu, żeby akurat mnie przepraszać.

 - Bo to Twój były chłopak...

 Zaśmiałam się ponuro, a Cass wyglądała na zaskoczoną moich zachowaniem.

 - Ale jest największym dupkiem, jakiego znam. Nie obchodzi mnie to, że z nim spałaś, to znaczy obchodzi, ale nie w takim sensie... Gdybyś przespała się z Niallem, to tak, byłabym zła, ale Chris w ogóle mnie nie obchodzi.

 Niall spojrzał na mnie z zaskoczeniem, a ja zaklęłam w myślach za to, że powiedziałam to na głos. 

 - Dlaczego nas unikałaś? - spytał Harry po chwili.

 - Bo wiedziałam, że tak będzie - odpowiedziała i machnęła ręką w stronę Nialla. - Wiedziałam, że mnie znienawidzicie.

 - Sky zerwała z Niallem, jakoś dalej się przyjaźnimy - powiedział Louis.

 - Zawsze byliście z nią bliżej i to była całkiem inna sytuacja. Poza tym jestem pewna, że zejdą się z powrotem za kilka tygodni.

Niall spojrzał w moją stronę i czułam, jak robi mi się gorąco na twarzy od jego wzroku. Odchrząknęłam znacząco, po czym podniosłam się szybko z miejsca.

 - Co robisz? - spytał Louis.

 - Idę do domu.

 - Dopiero niedawno tu przyszłaś! - zawołał Liam.

 Uśmiechnęłam się do niego przepraszająco i pomachałam do pozostałych.

 - Potrzebuję pomyśleć w samotności - mruknęłam.

 - Odwiozę Cię - zaoferował Niall.

 Pokręciłam przecząco głową, spoglądając na chwilę w jego stronę. Usłyszałam dzisiaj za wiele rzeczy i na pewno przejażdżka samochodem z nim w niczym by mi teraz nie pomogła.

 - Ja też pójdę - powiedziała Cass, drapiąc się niezręcznie po karku.

 Przewróciłam oczami i przeszłam do przedpokoju, gdzie ubrałam szybko buty. Wyszłam na zewnątrz, nie odwracając się za siebie, ale mogłam usłyszeć kroki Cass.

 - Jesteś na mnie zła?

 - Nie wiem - odpowiedziałam szczerze.

 Czy miałam prawo być na nią zła? Westchnęłam cicho i schowałam ręce do kieszeń bluzy, gdy ruszyłam chodnikiem w stronę mojego mieszkania. Mimo, że był to dość długi kawałek drogi, to potrzebowałam teraz spaceru.

 - Powiedz mi, co myślisz.

 Cass zdążyła już mnie dogonić i szła obok mnie, patrząc w moją stronę nerwowo.

 - Nie jestem zła, dlatego, że to mój były chłopak - odpowiedziałam jej po chwili. - Naprawdę akurat to mnie w ogóle nie obchodzi.

 Cass pokiwała głową i czekała, aż powiem coś więcej.

 - Po prostu nie mogę uwierzyć, jak mogłaś tak wszystko spieprzyć - mruknęłam, nie patrząc w jej stronę.

 Deo i Cass byli ze sobą 2 i pół roku, a teraz to wszystko przepadło przez to, co zrobiła.

 - Po prostu... było mi ciężko, ok?

 Spojrzałam w jej stronę ze zdziwieniem, nie wiedząc o czym ona do cholery mówi. Było jej ciężko wpakować język do ust Chrisa czy ciężej było jej rozpiąć zamek jego spodni?

 - Deo był ciągle w Irlandii, a ja byłam tu i widywaliśmy się tak często, jak to było możliwe, ale to było za mało. Związki na odległość są trudne...

 - Ale oświadczył Ci się, może planował przeprowadzić się tu na stałe - przerwałam jej.

 - Może - odpowiedziała cicho. - Ale wtedy już to zrobiłam i nie mogłam go okłamywać, rozumiesz?

 - Rozumiem - odpowiedziałam.

 Cass zapewne myślała, że po prostu próbuję wyobrazić sobie tę sytuację, ale naprawdę rozumiałam to, że musiała mu powiedzieć, co się stało.

 - Wiem, że zachowałam się jak suka... On klęknął na kolano, a ja powiedziałam, że przespałam się z kimś innym, ale nie miałam innego wyboru.

 Cholera, naprawdę było mi żal Deo...

 - Miałaś wybór, mogłaś nie spać z Chrisem.

 - Sky...

 Nie mogłam jej oceniać, przypomniałam sobie, ale było to cholernie trudne, gdy rozwaliła ten swój cudowny związek z powodu kogoś takiego jak Chris. U mnie wyglądało to trochę inaczej, w końcu to był Niall. Przez kilkanaście minut szłyśmy w ciszy i Cass nie odważyła się odezwać, czekając na jakąkolwiek reakcje z mojej strony.

 - Ok - powiedziałam w końcu, wzdychając głośno.

 - Ok? - powtórzyła Cass, spoglądając na mnie niepewnie.

 - Mam tylko jedno pytanie.

 Cass pokiwała głową i zatrzymałyśmy się na przejściu, czekając, aż światło zmieni się na zielone.

 - Dlaczego akurat on? Naprawdę, to mógł być każdy inny koleś z tego klubu...

 - To on do mnie podszedł - mruknęła Cass i wzruszyła ramionami. - I nie był takim dupkiem jak zawsze...

 Stałyśmy przez chwilę w ciszy i gdy światło się zmieniło, szybko przeszłyśmy przez ulicę na drugą stronę. Trudno mi było uwierzyć w to, że Chris mógł być dla kogokolwiek miły.

 - Ok, mam jeszcze jedno pytanie - powiedziałam. - Byłaś u lekarza?

 - Co?

 Cass wytrzeszczyła na mnie oczy i prawie uderzyła w kobietę, która właśnie nas mijała.

 - No wiesz, przebadać się, Chris mógł zarazić Cię czymś naprawdę okropnym. Na Twoim miejscu najlepiej też spaliłabym ubrania, które wtedy na sobie miałaś.

 Cass zaśmiała się cicho, a ja uśmiechnęłam się nieznacznie.

 - I mam nadzieję, że porządnie się wyszorowałaś... kilka razy... przez parę godzin...

 - Wiesz co? - spytała Cass, uśmiechając się pod nosem.

 Uniosłam pytająco brew i zatrzymałam się, spoglądając na nią. Mogłam już poczuć lekki ból w kolanie od tego, jak szybko szłam.

 - Stęskniłam się za Tobą.

 Uśmiechnęłam się szeroko, bo mimo wszystkiego co przed chwilą się stało, naprawdę dobrze było znowu móc ją zobaczyć. Wyciągnęłam ręce w jej stronę i przytuliłyśmy się kolejny raz.

 - Dlaczego się tu zatrzymałyśmy? - szepnęła Cass przy moim uchu.

 - Mieszkam tutaj - odpowiedziałam z rozbawieniem.

 Cass odsunęła się ode mnie i ze zmarszczonymi brwiami, spojrzała w stronę bloku.

 - Cholera, teraz będę miała do Ciebie o wiele dalej.

 Zaśmiałam się lekko, a Cass uśmiechnęła się w moją stronę. Zrobiła coś okropnego w stosunku do Deo, ale nie zmieniało to faktu, że nadal była moją przyjaciółką.

 - Więc nie jesteś na mnie zła? - spytała znowu.

 - Nie mogę być na Ciebie zła, byłabym hipokrytką.

 Cass uniosła pytająco brew, chcąc, żebym wyjaśniła jej, co miałam na myśli.

 - Przespałam się z Niallem na weselu Louisa, zdradziłam mojego chłopaka z Holandii.

 Cass zaśmiała się lekko i pokiwała głową, jakby chciała powiedzieć, że mogła się tego spodziewać.

 - Co jest między Tobą a Niallem? - spytała po chwili.

 - Nic - odpowiedziałam szybko.

 Westchnęłam cicho, nie chciałam teraz o tym mówić. Dzisiejsze słowa Nialla dały mi wystarczająco dużo do myślenia.

 - Jasne - mruknęła Cass i przewróciła oczami.

 Popchnęłam ją lekko w ramię, a Cass zrobiła parę kroków do tyłu.

 - Ok, zobaczymy się niedługo?

 Pokiwałam głową w odpowiedzi i Cass odwróciła się ode mnie, zaczynając iść.

 - Cass!

 Zatrzymała się i obejrzała przez ramię, czekając, aż coś powiem.

 - Spróbuj nie przespać się z Chrisem po drodze, ok?

 - Nienawidzę Cię - odpowiedziała.

 Posłałam jej ostatni uśmiech i weszłam do klatki, wreszcie zostając sama. Jedyne na co miałam teraz ochotę to włączyć mój ulubiony serial, zjeść niesamowitą ilość jedzenia i choć na chwilę przestać myśleć o tych wszystkich problemach w życiu moim i moich znajomych.

 Ciągle jednak wracałam myślami do Cass i tego co się wydarzyło. Nie mogłam też wyrzucić z głowy widoku wypełnionych smutkiem niebieskich oczu, mimo tego, że tak bardzo się starałam. 

 I w tym momencie miałam już pewność, że życie w Londynie będzie dla mnie trudniejsze niż mogłoby się wydawać.

*

jeśli są błędy, to zwalam winę na to, że nie spałam od 29 godzin ;o